پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

علی اکبر گرجی، رئیس انجمن حقوق اساسی ایران، در بررسی حوادث اعتراضی اخیر در ایران، اشاره داشت:که مردم ایران از همان زمان قاجار بویژه دوران ناصرالدین شاه مطالبه دیده و شنیده شدن، مطالبه کرامت انسانی، حق آزادی، رفاه زندگی نرمال داشتند، اما نادیده گرفته شد. این استاد دانشگاه خطاب به مسئولان کشور می‌گوید: بیاید فداکاری کنید و از مواضع خود کوتاه بیایید؛ در عرصه سیاست لجبازی بدترین کار ممکن است و، زیرا با یکدندگی همه چیز سیاست از بین می‌رود.

جلیل رحیمی جهان آبادی نماینده مجلس اظهار داشت: در طی ۴۰ سالی که از عمر انقلاب اسلامی گذشته حوادث و داستان‌ها و تغییرات زیادی اعم از تغییر در ارزش ها، هنجارها، سبک زندگی و نحوه رفتار رخ داده است. با کفش و لباس یک بچه دو ساله نمی‌شود آن را به تن یک انسان ۴۴ ساله کرد و توقع داشت زندگی کند. وی افزود:ما نمی‌توانیم از ملت توقع داشته باشیم زیربار مشکلات کمر خم کنند، اما به من نماینده مجلس و یا هر مسئول دیگری اعتراض نکنند این خواسته به حقی نیست. افول شدید سرمایه‌های اجتماعی، تخریب شخصیت‌های مورد رجوع، حمله به افراد مورد قبول عام نه تنها راه حل نیست بلکه بحران کشور را تشدید می‌کند هر کسی که بزرگ قومی، مذهبی، هنرمند و ... است سرمایه اجتماعی این مملکت است ما باید با این‌ها گفتگو کنیم و این‌ها را با خودمان همراه کنیم و از آن‌ها راهکار بگیریم.

محمدتقی فاضل میبدی در گفتگویی درباره نحوه مواجهه حاکمیت با معترضان ، انتقاداتی را مطرح نمود. ایشان اظهار داشت:مملکتی که این همه استعداد‌های طبیعی و انسانی دارد، جوان دانشجوی درس خوان در آینده خودش را بی هویت می‌بیند؛ این‌ها را باید در جامعه دید. دو مشکل ما در جامعه داریم؛ یکی اینکه بگوییم همه حرکت‌هایی که در جامعه ما دارد رخ می‌دهد وصل به خارج است؛ این حرف غلطی است. ممکن است خارج دستور بدهد و بهره برداری خودش را هم بکند و من منکر این نیستم، ولی منشأ این حرکت‌ها را ما ایجاد کرده ایم. به خاطر نحوه حکمرانی ما بوده که این جوان به خیابان کشیده شده است. اصلا اینکه به خارج وصل کنیم تضعیف نظام است.

ابراهیم فیاض در کنار چند نام دیگر از معدود چهره‌های دانشگاهی حوزه علوم انسانی و به‌ویژه جامعه‌شناسی است که در جریان اعتراضات شهریور تا آبان امسال کوشیدند با ارائه نظراتشان برای رسیدن به چارچوبی تحلیلی درباره علل وقوع این اعتراضات و دستیابی به تبینی جامعه‌شناختی از آن گام بردارند. ایشان ریشه اعتراضات و حوادث دو ماه اخیر را بدل‌ شدن امر سیاسی به امر اجتماعی می‌داند و آن را به معنای رشد اجتماعی به‌شدت بالای ایرانیان در نظر می‌گیرد و می‎گوید: هرچه جلوتر رویم جنبش‌ها فرهنگی‌تر و معرفتی‌تر خواهند شد و در یک کلام از این به بعد بدل با جنبش‌هایی شناختی مواجه می‌شویم که با همه‌چیز و همه‌کس پرسشگرانه برخورد خواهند کرد.وی معتقد است: یا ما آینده را می‌سازیم یا آینده ما را می‌سازد. ساختن آینده، دانش و بینش و ایده می‌خواهد. متاسفانه دانش و بینشی که در اینترنت هست را استفاده نمی‌کنیم و از ایده هم که خبری نیست. ما متأسفانه در حال انتقال با خشونت به آینده هستیم. اگر آینده را خودمان بسازیم با آرامش و آسایش می‌سازیم، اما اگر آینده ما را بسازد حتماً با خشونت و جراحی خواهد بود.